Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo Reges: constructio interrete. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Nulla erit controversia. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Recte dicis; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Reguli reiciendam;: Si enim ad populum me vocas, eum.
Tubulo putas dicere?: Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Zenonem roges;: Hoc simile tandem est?

Verum esto; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Beatus sibi videtur esse moriens. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione
intellegitur, eaque vita, quae ex summo bono degitur, quia
coniuncta ei virtus est.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice
disputare?

Sed videbimus.
Quare ad ea primum, si videtur;
Que Manilium, ab iisque M.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Et nemo nimium beatus est; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.