Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Dat enim intervalla et relaxat. Quo igitur, inquit, modo? Duo Reges: constructio interrete. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam:
Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium
fuisse virum.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

• Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
• Sed quid sentiat, non videtis.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Tubulo putas dicere?

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Qui convenit?

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Reguli reiciendam;

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Quod totum contra est.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Quid Zeno?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Sint ista Graecorum;

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

1. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
2. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
3. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
4. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.