Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Duo Reges: constructio interrete. Recte, inquit, intellegis. Venit ad extremum; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quod equidem non reprehendo; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Nihil enim est aliud, quam ob rem mihi percipi nihil posse
videatur, nisi quod percipiendi vis ita definitur a Stoicis,
ut negent quicquam posse percipi nisi tale verum, quale
falsum esse non possit.

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse
sapienti.

Sed quot homines, tot sententiae; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Si enim ad populum me vocas, eum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Eam stabilem appellas.: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Bork: Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Quid adiuvas?: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Scaevolam M.: An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Quae sequuntur igitur?: Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Tuum credibile?: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;