Memini vero, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quonam, inquit, modo? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Duo Reges: constructio interrete. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Bork: [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Immo alio genere;: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Explanetur igitur.: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Bork: Si enim ad populum me vocas, eum.
Perge porro;: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Graccho, eius fere, aequalí?: Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

At enim sequor utilitatem. Sed haec nihil sane ad rem; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Suo genere perveniant ad extremum; Quonam, inquit, modo? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Hunc vos beatum; Si quae forte-possumus.

Ea enim vita expetitur, quae sit animi corporisque expleta virtutibus, in eoque summum bonum poni necesse est, quandoquidem id tale esse debet, ut rerum expetendarum sit extremum.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?